Bugün Kıbrıs

Ziraat Mühendisleri Odası (ZMO) Başkanı Erkut Uluçam, Türkiye’den tarımsal amaçlı gelen suyun kullanımıyla ilgili yaptığı yazılı açıklamada, ülkede plansız tarım ve su yönetimi nedeniyle Güzelyurt’ta susuzluk ve üretici mağduriyetinin arttığını, Türkiye’den gelen suyun dağıtımında adalet ve denetim bulunmadığını, kontrolsüz kullanımın kamu kaynaklarını israf ettiğini ve halkın sırtına yeni yükler bindirdiğini vurguladı. Türkiye’den gelen su olmasa içecek su dahi bulunamayacak bir dönemde yüzlerce dönüm narenciyenin kuruduğuna, buna karşın ithal ürünler için döviz harcandığına dikkat çeken Uluçam, altın değerindeki suyun düşük maliyetli, plansız üretim için tüketilmesinin “planlı bir plansızlık olduğunu ve bunun bedelini yine üreticinin ödediğini” ifade etti.

“SU YÖNETİMİNDE GİZLİ KAPAKLI SÜREÇLER”
Uluçam, kurak geçen yıllarda zaten azalan ve tuzlanan kuyu sularından ümidin kesildiğini, buna rağmen daha proje aşamasındayken gizli kapaklı yürütülen süreçlerin su yönetiminde adaletsiz dağıtım ve israfı artırdığını belirterek, bir yanda susuzluk nedeniyle kuruyan narenciye bahçeleri, diğer yanda ithalat bağımlılığıyla tüketiciye pahalı ürün satılmasının çelişkisine işaret etti. Türkiye’den gelen suyun halkın gıda güvenliği ve ekonomik sürdürülebilirliği için adil, planlı ve denetimli kullanılmaması durumunda, ülkenin su ve gıda krizini daha da derinleştireceğini vurguladı.

“FİYATLARIN DÜŞMESİNE RAĞMEN ÜRETİCİ MAĞDUR”
“Bu dönemde karpuz, kavun, domatesin tarla fiyatının 5 TL’nin altına düşmesi ironiktir” diyen Uluçam, Güzelyurt’ta sulama birliklerinin vanalarının kapatıldığını, üreticinin mağdur edilirken bazı ayrıcalıklı kişilerin bu suları kullanmaya devam ettiğini belirterek: “Dağıtılan suyun kime hangi koşullarda verildiği, nerede kullanıldığı araştırılmalıdır. İçme suyu kalitesinde arıtılmış suyun Mesarya ve İskele’de tarımsal üretimde kullanıldığı bilinmektedir ancak hiçbir şekilde kontrolü yapılmamaktadır.” ifadelerini kullandı.

“KUZEYDE ÇİM EKME YARIŞI, GÜNEYDE SU TASARRUFU”
Güney Kıbrıs’ta kuraklık dönemlerinde evsel tüketimde dahi radikal kısıtlamalar getirilirken kuzeyde yerel yönetimlerin çim ekme yarışına girdiğini hatırlatan Uluçam, Güzelyurt’ta tarımsal amaçlı verilen suyun yetersiz kalması nedeniyle en kurak günlerde dönüşümlü kullanım uygulandığını, buna rağmen Mesarya Ovası’na su taşınması için boru döşenmeye devam edildiğini belirtti. Su yönetiminde “önceliğin kimde olduğu” sorusunun yetkililer tarafından net şekilde cevaplanması gerektiğini vurgulayan Uluçam, “Mevcut su, iddialara ve gözle görünen duruma göre Güzelyurt’ta tarımsal ihtiyacın yarısına bile ulaşamamıştır. Şimdi bu su Güzelyurt’a tarımda kullanmaya yetmeyecekse bu borularla Mesarya’ya taşınacak olan nedir? Güzelyurt’ta yetişemeyen hangi ürün, hangi maliyetle Mesarya’da yetiştirilecektir? Yoksa Güzelyurt’a verilen su elinden alınıp Mesarya’ya mı gönderilecektir?” sorularını yöneltti.

“TARIM ARAZİLERİ VE ÜRETİCİLER GÖZDEN Mİ ÇIKARILDI?”
Yıllardır Güzelyurt’taki kuyu sularından Lefkoşa ve Mağusa’ya içme suyu gönderildiği için Güzelyurt’un kuyu sularının tuzlandığını ve üreticilerin mağdur olduğunu hatırlatan Uluçam, Türkiye’den gelen suyun bu tuzlanmayı azaltacağı iddialarına rağmen hiçbir şeyin değişmediğini, siyasilerin “Güzelyurt artık masada değil” sözlerinin üreticiyi rahatlatmadığını kaydetti. Su yönetiminin toplum yararına bir planlama ve denetimle yapılmadığı takdirde hem üreticinin hem tüketicinin mağdur olacağını vurgulayan Uluçam, yetkilileri ayağı yere basan, şeffaf ve hesap verebilir açıklama yapmaya çağırdı.

“SU ÖNCELİĞİ KİMİN?” SORUSU YANITSIZ KALMAMALI
Uluçam, açıklamasını şu sorularla tamamladı: “Su önceliği kimindir? Verimli tarım arazileri, uygun iklim koşulları ve sulu tarımla özdeşleşmiş üreticiler nerededir? Türkiye’den gelen suyun akıbeti nedir ve bu halk ne zaman adil bir su yönetimine kavuşacaktır?”