HABER MERKEZİ
Zekiye Soytürk – Özel sektör çalışanı
“58 yaşındayım sırf çocuklarıma destek olabilmek için çalışıyorum. Bir oğlum 28 yaşında belediyede çalışıyor. Ev taksitini ödemek için üç gündür yemek yemiyor. Ev borcu uzun vadeli. Borca girdiklerinde sterlin 4 liraydı, üç yıl sonra 15 lira oldu. Çocuklarımız çıkmazda, hayatları sönmüş durumda. Çocuk yapamazlar, bir bez 150, bir kutu süt 140 lira. Kendi yemeğimizden, ilacımızdan kesip çocuklarımıza yardım etmek zorunda bırakıldık. Devlet sadece seyrediyor.”
Fatma Dağdelen – Konfeksiyoncu
“Aldığımızı toptancıya veriyoruz. Veresiye ile çalışıyorum, müşterilerimin çocuğu hasta oluyor, kirasını ödeyemiyor, alacaklarımı üç dört ayda bir anca alıyorum. Eskiden üç çeşit meyve alırdık şimdi bir çeşit alıyoruz, eti ayda bir anca yiyoruz. Babam şehit, bize hiç destek olmadı hükümetimiz. Tırnaklarımızla geldik bugünlere. Savaşta bile böyle sıkı görmedik. Çıktık geldik çok daha rahattık. TL’nin erimesi bizi bitirdi.”
Akıle Dalyan – Ev hanımı
“Hayat zor, herkesin hayatı zor. Eşimin emeklilik maaşıyla geçiniyoruz. Borcumuz olmadığı halde zor yaşıyoruz, eksildiğimiz zaman da ailem bulunuyor. Günden güne durum kötüye gidiyor. Çoluk çocuğu olanlar çok daha zor durumda. Savaş yıllarında yaşadığımız sıkıntıları yaşıyoruz. Zengin ülkeler de artık yardım yapmıyor. Allah sonumuzu hayretsin. Bir kilo sebze alamaz olduk. İki domates, iki salatalık alıyoruz. Ekmek 5 lira olacak, 10 olacak peki bu halk ne yapacak? Ağlanacak halimiz var.”
Tülin Beyaztaş – Özel sektör çalışanı
“42 senedir çalışıyorum, eşim emekli, bir çocuğum var ama bir iş vermediler. Elinden her iş gelir ama devlette dayımız yok diye sahip çıkanımız yok. Yaşlı nenesine bakıyor. Babamız güneyde maden ocağı çöktüğünde öldü. 7 kardeş öksüz büyüdük. Fukaraydık. Kahrımızdan teker teker ölüyoruz. Benzin parasından Güzelyurt’a anneme gidemiyorum, Lefkoşa’da kardeşlerim var gidemiyorum. Gaz 140 lira yemek pişiremez olduk, eski günlerdeki gibi odun yakacağız artık. Bu halkın artık hesap sorması gerekiyor.”
Ülker Özlücivelek – Özel sektör emeklisi
“Evimiz kira, bankalara borcumuz var. Her ay elimizde kalan 800 lira ile nasıl geçineceğimizi kara kara düşünüyoruz. Savaş yıllarında daha rahattık, fakirdik ama her şeyimiz vardı. Hayvanlarımız, tarlalarımız vardı. Ekmek, süt, gaz her şey pahalı. Hellim, ekmek, yumurta, süte 200 lira veriyoruz. Çocuklarımız destek olmasa aç kalacağız. Sterlin 15’e çıktı herkes Facebook’ta bağırıyor ama sokağa dökülen yok. Türk Lirası ödenip döviz üzerinden harcıyoruz. Devlet nerede? Bu nasıl devlet!”